خونه ی مادر بزرگ
رادوین عزیزم
اولین جایی که شمارو بردم خونه مادر بزرگم بود و ایکاش پدر بزرگم زنده بود و تو رو میدید.جاشون خیلی خالیه...خیلی... افسوس...
و مادر بزرگ بابا امیدم لطف کردندو اومدن دیدن شما پسر گل.ایشالا سایه هردوشون صد و بیست سال بالا سرمون باشه. مادر جون دوستون داریم.
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی