روزی که مادر شدم

زبان به سپاس که می گشایم دریا دریا کوتاهی و کاستی وجودم را پر میکند. وجود من وابسته به توست و بودنم، سلامتم و رشدم تحفه های گرانقدریست که از سوی تو دریافت کرده ام. کدام کلام است که بتواند شکر تو را گوید؟ وقتی خداوند عالم شکر تو را در کنار سپاس خودش جای میدهد و میفرماید: "مرا و پدر و مادرتان را شکر گویید" پس همیشه زبانم از سپاس تو قاصر خواهد بود و دلم در شکر تو خواهد تپید.

وقتی چشم به جهان گشودم قلب کوچکم مهربانی لبخند و نگاهت را که پر از صداقت و بی ریایی بود احساس کرد. دیدم زمانی را که با لبخندم لبخند زیبائی بر چهره خسته ات نشست و دنیایت سبز شد و با گریه ام دلت لرزید و طوفانی گشت. از همان لحظه فهمیدم که تنها در کنار این نگاه پر مهر و محبت است که احساس آرامش و خوشبختی خواهم کرد.

و اما اکنون خودم مادر شدم...

رادوین عزیزم :

روز پنجشنبه دوازده مرداد سال 91 بود که جواب تست بارداری من نشون داد که من مامان شدم و یه کوچولوی ناز نازی داره به زندگی ما وارد میشه همزمان با تولد امام حسن میلادت مبارک کوچولو .

سوم ابان اولین بار بود که صدای قلب کوچیکت رو شنیدم الهی قربون قلب کوچیکت و خانوم دکتر سونو نوشت برا اطمینان از سلامتی شما 

و دکتر سروش ارشدی اعلام کرد شما پسری و سالم وسر حال تو دل مامان خوابیدی.

بیستم ابان اولین حرکتت رو تو دلم حس کردم .

روزهارو با حرف زدن با تو شب میکنم و برات دنبال اسم میگردم.

پنجشنبه 16 اذر با خاله لیلی و مامان جون رفتیم قشم برات یه عالمه وسایل خوشکل خریدیم مبارکت باشه 

پسرم.

اینقدر برام عزیزی که با وجود سرماخوردگی شدیدو حال بد حاضر نشدم یه دونه قرصم بخورم فقط از خدا میخوام

پسرکم سالم بیاد بغلم.سلامتی تو برام مهمتره پسرم.

تخت و کمدتونو سفارش دادم تا وقتی رفتیم تو خونمون اماده بشه ببرم بزارم تو اتاقت خوشکل مامان.

به زودی میریم تو خونمون قدمت برامون خیر بوده عزیزم.

راستی پسرم قراره دوتا دوستم گیرت بیاد اولی پسر خاله مهناز اروین و دومی پسر خاله فریبا اوش.

شما هم که شدی اقا رادوین پسرک جوانمرد من.مامان جون ایشالا از اسمت خوشت بیاد من و بابا امید نهایت تلاشمونو کردیم.

بالاخره خانم دکتر وقت عمل دادند برای دوم فروردین.

به امید روزهای با تو بودن. اینم قسمتی از خاطرات شما :

                                                     شروع

تا چند وقت پیش نبودم اما حالا زندگی مشترکم را شروع کرم و فعلا برای مسکن رحم را برای چند ماه اجاره کردم........البته به محض تمام شدن مهلت صاحب خانه مرا بیرون می اندازد و تمام وسایلم را هم می گذارد توی کوچه !!!!!!!!!

                          
                                                         اظهار وجود

هنوز کسی از وجودم خبر ندارد .البته وجود که چه عرض کنم .هرچند ساعت یکبار تا می خواهم سلول هایم را بشمرم همه از وسط تقسیم می شوند و حساب و کتابم به هم می ریزد.

                       
                                                     زندان

گاهی وقت ها فکر میکنم مگه چه کار بدی کردم که مرا به تحمل یک حبس 9 ماهه در انفرادی محکوم کرده اند ؟؟؟؟!!!!!!!!!

                       
                                              فرق اینجا با آنجا

داشتم با خودم فکر می کردم اگه قراربود ما جنین ها به جای رحم مادر در جایی از بدن پدرها زندگی 
می کردیم چه اتفاقاتی می افتاد: 
احتمالا در همان هفته های اول حوصله شان سر می رفت و سزارین می کردند !!! 
کشوی میزشان را از طریق هل دادن با شکمشان می بستند !!! 
اگر ویار می کردند باعث به وجود آمدن قحطی می شد!!! 
به خاطر بی توجهی تا لحظه زایمان هم سراغ دکتر نمی رفتند و احتمالا در اداره وضع حمل می کردند!!! 
اگر بچه توی شکمشان لگد می زد ،آنها هم فورا توی سرش می زدند تا ادب شود !!!

 
بلوتوث

امروز موقع سونوگرافی هرچی برای دکتر دست تکون دادم که از من عکس نگیر نفهمید،الان حسابی نگران شدم می ترسم عکس هایم پخش شوند چون از نظر پوشش اصلا در وضعیت مناسبی نبودم

 
بند ناف

امروز همش می خواستم بروم گشت و گذار اما مادر اینقدر نگران گم شدن من است آنچنان مرا با بندناف بسته است که نمی گذارد دور شوم

 
موج مکزیکی

اینکه بعضی وقتها حسابی قاط میرنم به خاطر امواج موبایل است.مادرم،نمی شود به احترام من کمتر اس ام اس بازی کنی ؟

 
سکوت سرشار از ناگفته هاست

از بس به خاطر سکوت اینجا عقده ای شدم که تصمیم گرفتم به محض تولد فقط جیغ بزنم تا تخلیه شوم

 
چندبار مصرف

لابد شنیده اید که یک نفر می رود و از فروشنده می پرسد که آقا نان یک بار مصرف دارید؟و فروشنده میخندد و می گوید مگر نان چند بار مصرف هم داریم؟؟ 
خواستم بگم اصلا هم خنده دار نیست اینجا هر چیزی که به من برسد دوبار مصرف است

 
جغرافیای بدن

فکر کنم در قطب جنوب هستم چون در این مدت اینجا همیشه شب است

 
رخصت

خب کم کم باید گلویم را برای گریه آماده کنم می خواهم برای خروج رخصت بخواهم . 

مادرم ممنونم...........دیگر مزاحم نمی شوم 

                    
                                                  اولین نفس

کمی استرس دارم همین طور که به لحظه خروج نزدیک می شوم قلبم تندتر می زند .همه چیز دارد از یادم می رود و احساس میکنم بعد ها چیزی از اینها را به خاطر نمی آورم آهای من که هنوز حرفهایم تمام نشد..........

                                          با تشکر از یک مامان